Birgün anlarsin aslinda herseyin bos oldugunu
serefin, faziletin, iyiligin, güzelligin
Gün gelir de sesini bir kerecik duymak için
Vurursun basini soguk tas duvarlara
Büyür gitgide incinmisligin, kirilmisligyn
Duyarsin ta derinden acisini çaresiz kalmisligin
Sevmek neymis birgün anlarsin
Birgün anlarsin ne ise yaradigini ellerinin
Niçin yaratildigini
Bu igrenç dünyaya neden geldigini
Uzun uzun seyredersin de aynalarda güzelligini
Bosuna geçip giden yillarina yanarsin
Dolar gözlerin için burkulur
Sevmek neymis birgün anlarsin
Birgün anlarsin sevilen dudaklarin
Sevilen gözlerin erisilmezligini
O hiç beklenmeyen saat geldi mi
Düser saçlarin önüne ama bembeyaz
Uzanir gökyüzüne ellerin
Ama çaresiz, ama yorgun, ama bitkin
Bir zaman geçmis günlerin uykusuna dalarsin
Sonra dizilir birbiri ardinca gerçekler aci
Sevmek neymis birgün anlarsin
Birgün anlarsin hayal kurmayi
Beklemeyi
Ümit etmeyi
Bir kirli gömlek gibi çikaryp atasin gelir
Bütün vücudunu saran o korkunç geceyi
Lanet edersin yasadigina
Maziden ne kalmissa yirtar atarsin
Zaman bir çiçek gibi büyür kabrimde kendiliginden
Bir gün seni sevdigimi anlarsin
